Schrijver Renée van Marissing woont pas sinds een jaar of twee jaar in Bos en Lommer. In de tijd die ze er vertoefde, is ze enorm van BoLo gaan houden. We lopen langs de plekken waar Renée het liefst is in haar vrije tijd en ook als ze aan het werk is. Ze is bekend van haar roman Strak Blauw, genomineerd voor de Dioraphte Jongeren Prijs 2013.

Renée zit vaak om half 10 ’s ochtends al in Podium Mozaïek om er te schrijven of om ’s avonds een voorstelling te bezoeken. Ze houdt van de diverse programmering. Bij Buurman en Buurman eet ze af en toe een pizza en bij Betawi haalt ze soms een Indonesische maaltijd of ze gaat er even zitten. “Waar ik laatst at – maar ik twijfel of dat Bos en Lommer is – is Graceland. Leuke en gezellige plek en erg lekker!”

Zodra Terrasmus open is in het Erasmuspark, is Renée in het park te vinden. “Als enige zonder peuter, maar het is een prettige plek, sowieso is het Erasmuspark fijn. Ik vind het fijn om in beweging te zijn, als je aan het wandelen bent, gebeurt er iets in je hoofd, komt er ruimte voor nieuwe ideeën. Tijdens het WK keek ik met een stel vrienden in het Erasmuspark op een enorm scherm voetbal. Ik was wat later en ik zag wel 100 kleedjes liggen en een veelvoud aan mensen met eten en drank. Zoiets schept wel echt verbroedering in de buurt.”

Ruim een jaar geleden was er in Bos en Lommer het project BOOM! Bos en Lommer is een opera waarbij vrouwen hun verhaal vertelden dat vervolgens omgezet werd in een opera van een minuut. Renée was ingehuurd door de Nederlandse Opera om van al die interviews liederen te maken. “Ik heb het schrijven van die aria’s begeleid. Toen kwam ik op plekken waar ik nog nooit geweest was, ’t Lommertje, de nagelstudio. Daar werd dan gezongen door studenten aan de Opera. Ik vond het een geweldig project, heel goed om te zien dat er toen een heel divers publiek over de Bos en Lommerweg liep.”

Renée wilde uitproberen of het genre Spoken Word binnen het theater past. Ze vond dat althans zelf heel goed kunnen. Tot nu toe wordt deze kunstvorm voornamelijk in de poëzie-scene bedreven. Ze schreef daartoe een tekst die ze samen met een acteur uitspreekt onder begeleiding van een  saxofonist. De voorstelling is niet theatraal, in de zin dat de voorstelling om taal draait en er verder weinig gebeurt op het toneel. Het verhaal is geënt op de mythe van Narcissus. Hoe sta je in de wereld als iedereen wat van je wil en hoe ga je daarmee om?

Renée: “Narcisme betekent tegenwoordig dat je heel erg verliefd bent op jezelf, maar Narcissus was niet verliefd op zichzelf maar op zijn spiegelbeeld. Dat is iets wezenlijk anders. Dat gegeven heb ik proberen te vertalen naar nu en vooral naar Amsterdam.” Renée had tijdens het schrijven in haar hoofd dat de hoofdpersonen in het gras in liggen in Amsterdam Noord en vanaf die plek naar de stad kijken. De een wil er graag heen en de ander niet maar ze kunnen en willen niet zonder elkaar. Een verhaal over verlangen en afstoten.

Renée won met haar gezelschap tijdens het Fringe-festival in september vorig een tournee met haar voorstelling door theaters in Nederland. Goed voor haar netwerk en vooral ook voor feedback. De schrijver was bang dat mensen de voorstelling te saai zouden vinden maar dat bleek niet het geval. Renée: “Ik vond dat we niet te veel moesten doen op het toneel; de tekst moet voor zich spreken zodat het publiek zelf beelden erbij kan vormen.” Op 13 april speelt de voorstelling in Amsterdam in theater Bellevue.

Foto: Vera Ketelaars

Tekst: Arjan van Oorsouw