Al woon je een leven lang in Bos en Lommer, dan nog heeft Hans Luiten je genoeg verhalen te vertellen over BoLo die je nog niet kent. Hans is gids van de stadswandeling Bos en Lommer voor beginners. (Dat voor beginners kan er wel vanaf.) Hij woonde niet alleen decennia lang in deze buurt, maar was er ook vijf jaar stadsdeelvoorzitter. Daarbij is hij docent en studeerde geschiedenis. Een gulden combinatie blijkt.
De start van de BoLo-wandeling is de in Nieuwe Boekhandel met koffie, thee en de onverslaanbaar optimistische Monique Burger die haar verhaal vertelt over de ontwikkeling van de middenstand aan Bos en Lommerweg. Hoe eenzijdig het aanbod was toen zij zich in 2010 met haar boekenwinkel vestigde. Hoe met een handtekeningenactie biologische winkel Estafette over de streep getrokken werd. Hoe lunchroom Jackie kwam, en bakkerij Brood, en hoe nu de luxere Turkse lekkernijenwinkels het aanbod verrijken.
Hans Luiten neemt ons verder mee terug in de tijd en begint bij stedenbouwkundige Cornelis van Eesteren die de wijk begin jaren 20 licht, lucht en groen gaf. Hoe Van Eesteren de ideale loopafstand tussen huis, school en speeltuin berekende en dat er daarom iedere 400 meter een speelplaats te vinden is in de wijk. De eerste bewoners van BoLo waren vooral de nettere arbeiders en ambtenaren met koperen knopen: postbodes, buschauffeurs, politieagenten, vertelt Hans ons. De lichte woningen van 60 vierkante meter met vier of vijf kamers waren bijzonder in trek. Na die gloriejaren verviel de wijk in de jaren tachtig en verhuisden veel gezinnen naar huizen met tuinen in nieuwe steden als Almere en Lelystad en de uitbreidingswijken van Purmerend en Zaanstad. Dat was ook de tijd van de gezinshereniging voor veel Turkse en Marokkaanse arbeiders. De vaak grote gezinnen trokken massaal naar Bos en Lommer.
Ondertussen bekijken we de nieuwbouw aan de ringweg, bezoeken we de markt op het Bos en Lommerplein en horen we alles over het inzakken van datzelfde plein en het politieke steekspel wat daarop volgde. Na het lichte 
tunneltje dat kunstenaars Berkman en Janssens in 2003 samen met kinderen uit de wijk voorzagen van witte tegels met vriendelijke dierenfiguren maken we een klein rondje door de Kolenkit. Of het een tunnel, een tuin, een huizenblok of een kapelletje in een binnentuin is, Hans heeft er een leuk verhaal over. En zo hang ik, die BoLo aardig denkt te kennen, toch 1,5 uur aan zijn lippen. We eindigen bij Turks restaurant Bir Tat voor een pittige linzensoep, muntthee en wat gezellige napraat. Ik zou zeggen: BoLobewoner: doen die wandeling. De volgende stadswandeling op dinsdag 24 juni heeft al een wachtlijst. Houd de site van de Vrije Academie in de gaten voor nieuwe data.
Tekst en foto’s: Caroline Freriks