Vaarwel terrasjes! Tot volgend jaar, maken we er weer zo’n jaar van. Het is echt, de indian summer is voorbij. Ja, de dagen worden korter en kouder, wisseling van de seizoenen.

Nu het Erasmuspark geel, rood en bruin kleurt, wordt het stil aan de overkant. Blauw-Wit heeft ook een verandering van het seizoen: van het veld, naar de zaal.

Ik hoor het gravel nog onder mijn schoenen knisperen. De enorme lichtmasten verlichtten het trainingsveld. Met onze schoenzolen maakten we uitlijnen in het gravel voor een laatste potje partijtje in de herfstlucht. Het buitenseizoen ten einde, dat betekende maar een ding:  De Zaal. Andere schoenen, ander geluid. Ik hield van de zaal.

De vrijdagavonden na de training werden langer. En bij de wedstrijden van het eerste hing er zoveel clubliefde in de lucht dat ik mij nooit alleen heb hoeven voelen.

Echter ik veranderde en Blauw Wit veranderde ook. Het gravelveld is weg. De enorme lichtmasten zijn weg. De muur met graffiti die in de clip van de O.P. zat is weg. Wij zijn veranderd.

Ik vind het jammer dat de Blauw-witters weer de Zaal in gaan. Stiekem ben ik wel jaloers op de mensen die om het mooie, nieuwe kunstgrasveld wonen. Zij hebben skyboxplaatsen voor alle veldwedstrijden. Ik kijk bij het langsfietsen naar het veld, dan verlang ik naar het maken van uitwijkers, doorloopballen en strafworpen.

Misschien ga ik dit seizoen wel een keer in de Zaal kijken. Het eerste van Blauw-Wit aanmoedigen. Midden in de gezelligheid en in iets wat ik daar heb leren kennen: clubliefde.

Daag Blauw-Witters! Tot volgend jaar, we gaan jullie schreeuwen van aanmoediging missen. Mogen jullie maar een mooi zaalseizoen hebben die eindigt in Ahoy, want…

Ieder achttal  van Blauw Wit

Moet zich steeds vol strijdlust geven

Moet naar het hoogste doelwit streven

Dat begeerd wordt door elk lid

Ja, Blauw Wit moet hoger op

Naar de top

Tot het klinkt van alle kant

Kampioen van Nederland!

 

Foto: Mildred Theunisz 

Tekst: Agnes Giesken