Wat is normaal? Om die vraag draait het allemaal in de voorstelling Mollen. De locatie is in ieder geval niet normaal. Het publiek zit op een speciaal gebouwde tribune in de nok van station Sloterdijk terwijl de acteurs op de begane grond tussen én met reizigers de voorstelling spelen. Een totaal andere en unieke beleving van station Sloterdijk, zowel voor spelers als publiek. Te zien t/m 10 juni.

Een jongen uit een kansarm gezin besluit op een dag: ‘ik moet hier weg, ik ga mijn geluk elders zoeken’. Hij strandt op station Sloterdijk omdat hij zijn portemonnee kwijtraakt. Hij ontmoet daar drie mensen die aan de rand van de samenleving leven. Uitgekotst door diezelfde samenleving. Ze pikken dat niet meer en besluiten weer onderdeel van de maatschappij te worden. Ze hebben daar op Sloterdijk een eigen vorm voor bedacht; iedereen mag weten dat ze er zijn. Ze laten de jongen toe in hun groep. In het kort het verhaal van Mollen.

Avontuur

Laurien van Rijswijk, een van de acteurs in Mollen, over het spelen op Sloterdijk: “Elke keer zeggen we voorafgaand aan de voorstelling tegen elkaar ‘welk avontuur gaan we nu weer tegemoet?’. Het is elke keer zo spannend, er is zoveel om tegenop te spelen. En dat is echt heel gaaf en leuk. Je staat in direct contact met je publiek op de tribune dat met koptelefoons op zit én het publiek pal naast je.”

Split second

Soms zijn de acteurs onderdeel van de ruimte en soms nemen ze die ruimte over en maken ze het station echt tot de speelvloer. De acteurs spelen met dubbele concentratie. Ze spelen hun rol terwijl ze in hun ooghoek zien dat een groepje jongens wel heel dichtbij staat te filmen. Moeten die even ‘gezien en erkend’ worden of moeten ze er juist geen aandacht aan schenken? Dat allemaal in een split second.

Schoonmakers

Zes weken hebben de acteurs gerepeteerd en getraind op het station. Ze leerden het NS-personeel kennen en wisten op een zeker moment hoe laat de schoonmakers kwamen. En hoe vaak de treinen gaan. “We moesten ons de plek eigen maken”, legt Van Rijswijk uit, “Het is een hele leuke manier van theater maken!”

Straatartiest

Van Rijswijk wilde vroeger al iets met kunst, en met zingen en toneelspelen. Maar eigenlijk wilde ze het liefst straatartiest worden. Dat komt in deze voorstelling allemaal samen. “Het is zo direct, je krijgt meteen een reactie. Natuurlijk speel ik voor mensen die een kaartje hebben gekocht. Maar ik vind het ook heel tof om die conventie te doorbreken en voor mensen te spelen die dat niet verwachten. Voor mensen die de drempel naar het theater misschien minder snel nemen. Die mensen zijn heel verrast en ik vind ik het heel mooi dat wij dat kunnen bieden.”

Psychose

“Het is elke keer ook heel spannend om mijn eigen schaamte opzij te zetten voordat ik een bepaalde scène speel in het stuk”, vertelt Van Rijswijk, “soms denk ik ‘ik sta echt op heel veel telefoons; heel veel mensen hebben mij gefilmd, wat doen ze met die beelden? Denken ze nu echt dat ik een psychose had?’”

De voorstelling is nog te zien tot en met zondag 10 juni. Tickets zijn te koop via: watwedoen.nl

Beeld: Nathalie Delorme

Tekst: Arjan van Oorsouw