Hipper en Amerikaanser dan dit vind je ze momenteel niet in Amsterdam. Rund- en varkensvlees een uurtje of 16 roosteren: grote kans dat deze manier van eten een trend wordt. Zelfs vóór de officiële opening is het razend druk in restaurant Graceland Bar-B-Q aan de Jan van Galenstraat in de voormalige Marcanti, nu Marktkantine. Het is alsof je een saloon binnenstapt in het zuiden van Amerika, een eeuw of twee geleden.
Het rauwe randje is vrij letterlijk genomen bij de inrichting van Graceland: witgekalkte, gebutste muren, ruwe, onbewerkte tafels. Gedempt licht; de groezelig-gezellige atmosfeer ademt Amerika, zeker ook vanwege de bijbehorende soundtrack met Country &Westernmuziek. Voor authentiek Amerikaans eten en sfeer hoef je de oceaan niet over. Het is gewoon hier, in West!
Als voorafje krijgen we gefrituurde cornbread balletjes met zelfgemaakte guacemole. Mijn tafelgenoot en ik kiezen voor een combideal onder de veelbelovende naam: The Smoking Gun. We hoeven niet lang te wachten op onze vleesplank. (Gerechten worden hier geserveerd op een soort snijplank van soms wel 1,5 meter lang.)
De kok komt zelf uitleg geven over het geserveerde: De spareribs hebben 16 uur in de oven gelegen onder een vuurtje van peren- en appelbomenhout, en daarna overgoten met honing. Pulled Pork is langzaam gegaard varkensvlees. Het ziet er uit als draadjesvlees maar dan van varken. Drie stukjes cornbread vergezellen het maal. Verder komen er nog drie groentegerechten op tafel: braised collard green (met andijvie en amandelen) en succotash (tuinbonen met verse mais) en frietjes van zoete aardappel.
Het rundvlees is zo mals dat het van het bot valt. Je proeft de rooksmaak die in het vlees is getrokken. Het varkensvlees heeft een zoetig-delicate smaak. Het enige minpuntje (maar dan ook echt het enige en dat is ook nog eens bijzonder persoonsgebonden) is dat die Amerikanen overal kaas over- en doorheen gooien. Volgens mijn disgenoot was het dan wel weer goede kaas in plaats van nepkaas, maar toch; ik ben van mening dat er geen kaas op frieten hoort, ook al zijn ze dan van zoete aardappel. Hier kunnen uiteraard de meningen over verschillen.
Foto’s: Lex de Jong
Tekst: Arjan van Oorsouw